Poems by Fleur Surrender
Overgave
Er wil iets door mij heen ontstaan
door mij heen naar buiten gaan
wat is het vandaag
wat is de vraag
wil ik iets doen
wil ik zijn
wat vind ik nu op dit moment fijn
ik zoek en ik graaf
en daar is dan toch weer die vraag
dat zetje, dat weten
nee ik ben het niet vergeten
ik hoef niks te doen
ik hoef niks te zijn
ik hoef niet te rennen naar die lijn
de lijnen blijven komen
de ene horde na de volgende wordt genomen
buiten mezelf, in mezelf
oncomfortabel voelt het wel
nee niet dat zoeken, dat ken ik nou wel
het toch gewoon gaan zitten
zonder op mezelf te vitten
in plaats daarvan die lach naar mezelf
op mijn gezicht en van binnen
mezelf beminnen
met mijn ogen dicht of open
terwijl ik sta of tijdens het lopen
en dan ben ik weer in de flow
breekt alles een klein beetje open
kan ik langzaam mijn mouwen opstropen
me mee laten voeren in de stroom van het leven
me helemaal overgeven
ik zie wel waarheen
ik zie wel wanneer
ik laat het gebeuren keer op keer